Wie ben jij, als je zelf kijkt?

"Wie ben je als je naar jezelf kijkt? " het is één van de vragen die ik af en toe in een sessie stel.  Ik nodig  uit om voor de spiegel te staan en vraag: "Wie ben je? Wie ben je als je zelf kijkt?"  

Misschien voel jij nu meteen een antwoord. Maar vaak wordt het dan heel stil vanbinnen of juist heel druk. Als je in de spiegel kijkt, wie zie je dan? Kijk je naar diegene die kijkt? Of zie je iets in jezelf? Is datgene dat jij ziet, hetzelfde als dat wat anderen zien? Is er oordeel? Is er liefde? 
Heel complex of heel omvattend kan het zijn. Soms brengt het mij naar eenvoud en soms borrelt er zo veel op, als ik deze practice zelf doe, dat het me wat duizelt. Soms verandert mijn gezicht in vele andere gezichten, soms lijk ik volledig te verdwijnen en op andere momenten lijkt het wel of ik elk lijntje, elke verkleuring of oneffenheid haarscherp zie. Het doet iets met mij en het doet ook iets met diegenen aan wie ik de vraag stel. 
Het vraagt aandacht en tijd om door verschillende lagen te kijken, het vraagt mildheid en verzachting om door de verharding of de pantsers te kijken, het vraagt liefde om tot de diepte te geraken. En altijd valt er iets waar te nemen. 
En ja, we zijn ook elkaars spiegels. Er valt veel over jezelf te ontdekken als je kijkt naar de mensen om je heen. Als je onderzoekt waarom sommige mensen en bepaald gedrag je diep raken (los van de oordelen positief of negatief). Dit is zeker boeiend, dit ondersteunt zeker je groei. We zijn sociale wezens, we leren met en door elkaar. 
En tegelijkertijd blijkt het niet zo vanzelfsprekend om naar onszelf te kijken in de spiegel. En ja hoor, natuurlijk kijken heel veel mensen dagelijks in de spiegel. In de meeste badkamers hangt een spiegel om te kijken hoe je eruitziet, hoe je haar ligt, ... . En dan vraag ik mij af. Hoe kijk jij? Kijk je om te oordelen over hoe je eruitziet? Kijk je uit gewoonte, zonder echte aandacht voor wat of wie je ziet? Of kijk je met de bedoeling om echt te zien wie er beschikbaar is? Welk deel van jezelf is zichtbaar? Wie toont zich als je kijkt? Kan je kiezen wie er kijkt? Is het je kritische kant? Je innerlijk kind? De vechtster? De vermoeide? De sensuele? .... wie is zichtbaar? Kan je kijken naar je eigen ziel? Kan je jezelf als geheel omvatten terwijl je naar jezelf kijkt? Kan je jezelf met evenveel liefde, met evenveel interesse aankijken als je een ander aankijkt? 
Misschien is dit heel makkelijk voor jou, voor mij blijft het alsnog een interessante oefening. En ooit hoop ik volmondig te kunnen zeggen, dat het een daad van liefde is als ik in de spiegel kijk. Voor nu, blijf ik voelen dat het een boeiende ervaring is, dat ik niet vooraf weet wie er verschijnt en dat ik ook nog niet altijd vergezeld ben van onvoorwaardelijke liefde als ik de weg afleg van mezelf tot mijn spiegelbeeld en terug. 
We zijn altijd onderweg ... 
Liefs, Veerle