Love Dragons?
Love Dragons
Eerlijk?! Ik vind er zelf wel wat van … Sinds kort
onderteken ik mijn nieuwsbrief met 'Veerle en de Love Dragons' en ook op mijn
website schreef ik er al over. Verschillende stemmen in mijn hoofd komen in
actie "wat gaan ze wel niet van je denken?" "hoe onnozel, alsof iemand gaat
geloven dat je connectie hebt met draken" "echt? Gij?, doe niet zo raar, draken
bestaan niet" "En als ze al bestaan dan ben jij zeker niet voldoende getraind
om ermee in contact te komen, laat staan ermee te dansen" … en dan is er die
andere stem. Een stem die uit de diepte lijkt te komen, helder en steeds vaker
aanwezig. Het is die stem, de stem van de vrouwe binnenin. Die me uitnodigt om
me niet te verstoppen om mezelf uit te nodigen in volheid. Om te gaan staan
voor wie ik ben, en vooral om te ervaren en te spelen. Ze leert me dat mijn
leven niet boeiend is door alle ernstige momenten waarin ik voorzichtig ben. Ze
laat me zien dat het de speelsheid is die me inspireert, de momenten dat ik een
impuls volg en vol verbazing luister of kijk naar mezelf en mijn omgeving. Het
zijn die bewegingen die mijn leven kleur geven, het is dat wat mij vormt en
doet voelen dat ik leef en beweeg. Het is dat wat me doet vertrouwen op het
leven zelf en hoe een ogenschijnlijk raar iets een soms bijna magisch vervolg
krijgt.
En zo is het nu tijd voor 'mijn Love Dragons'.Als je mij echt kent, dan weet je dat ik regelmatig reis in mijn innerlijke
wereld. Ik verdiep in trancereizen, ik beweeg met de wijsheid van plantleraren,
ik zit in stilte, doe rituelen en ceremonies, mediteer en leer steeds beter hoe
ik in mijn innerlijke wereld kan ontdekken en bewegen. Jaren geleden popte er
regelmatig de term 'Love Dragons' op tijdens die momenten. Soms leek ik echt
draken te voelen en soms leek het eerder een term die in me ronddartelde.
Altijd ging het gepaard met het gevoel dat dit belangrijk was voor me. Het leek
me uit te nodigen om een beweging te starten. Een beweging vanuit authentieke
liefde, wat dat dan ook moge betekenen.
Het was een intens proces met veel vragen. Wat is liefde? Wanneer is ze
waarachtig? Mag ik wel spreken over authentieke liefde als ik nog regelmatig
verval in niet zo liefdevolle reacties naar mensen of situaties? Ik leerde
steeds meer nuances bij de term Liefde. Ik begrijp ondertussen dat ons
vocabularium gewoon te beperkt is om over liefde te spreken en soms zelfs te
denken. We kennen voorwaardelijke en onvoorwaardelijke liefde, romantische
liefde … en nog wat bijvoegsels. Maar de diversiteit die ik voel als ik liefde
ervaar, weet ik nog niet goed in woorden te gieten. Als ik denk aan de Love
Dragons dan gaat het om roze, zilveren of rode liefde. Een scala liefdesstromen
die krachtiger zijn dan de hartsverbonden liefde. Het voelt als beweging, een
beweging zowel in als tussen, een beweging van eenheid met veelheid, een
beweging als dans en vanuit diepe stilte. Het is alomvattend en tegelijkertijd
heel precies. En bovenal het is een beweging die ik heb toe te laten, een
stroom die ik in beweging zet door er over te schrijven, te praten, erin te
geloven en het te voeden. Het gaat om vertrouwen dat als ik datgene dat diep in
me leeft naar buiten breng, dat ik daarmee niet enkel mezelf meer ruimte en
kleur geef, maar dat ik mezelf deel en daardoor in liefdevolle wederkerigheid
ook mijn omgeving inspireer.
En hoe langer hoe meer voel ik hoe belangrijk het is om te delen hoe ik naar
het leven kijk, hoe ik navigeer … in het vertrouwen dat als we dat allen doen,
iedereen de weg vindt in dit leven. Alsof we door het delen van onze 'Wijsheid of
Dwaasheid' (al lachende zegt de dwaas de waarheid?) zoveel meer zichtbaar en
bewust maken dat het makkelijker wordt om je pad te zien. Op dit moment vergelijk
ik het een beetje met steeds meer bomen planten waardoor het bos ook echt een
bos wordt zodat je in dat bos dan ook echt je eigen pad kan kiezen en lopen.
Een pad zoveel boeiender dan de aangelegde paden en straten die doen
uitschijnen dat iedereen hetzelfde plan kan volgen.
Liefs, Veerle en de Love Dragons